Maar ik had zin om iets stoms te doen. Iets onvergefelijks stoms wat ik vaak genoeg had nagelaten om er nu niet naar te verlangen.
En gisteren heb ik iets on-mij gedaan. Eindelijk gedurft om te leven. En eerlijk, ik heb er geen spijt van. Het mag nog gebeuren, een helder lichtpunt in mijn huidige trieste bestaan (geen werk, geen lief, kapotte gsm). En misschien het begin van het geluk dat na anderhalf jaar terug aan mijn kant gaat komen te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten