woensdag 28 juli 2010

Auto-afwas-perikelen

De auto afwassen, ik hààt het. Dat natspuiten is nog wel fun, maar de rest. Heb je net de auto ingezeept en terug afgespoten, dan denk je "Jep, we zijn er!". Maar nee hoor, dan moet je die auto nog afdrogen ook. *zucht* En als je denkt dat je er dan écht van af bent, moet je nog de binnenkant van de deuren en de koffer nog eens afdrogen. *dubbelzucht* Nop, niet aan mij besteed, waarschijnlijk ook daarom dat ik de auto maar gemiddeld 4 keer per jaar afwas, tijdens de schoolvakanties. En als ik me eindelijk door die vervelende klus heb geloosd heb ik er niet veel geniet van. Een opsomming van de mogelijkheden, beginnend met het ergste: nog tijdens het afdrogen begint het te regenen zodat al het werk al om zeep is voor het af is; bij de eerste rit of parkeermoment begint het te regenen; of bij de eerste rit heb je het fenomeen 'wegenwerken + modder' op de reisroute liggen, ook fijn. Daarom dat ik het haat!

Zoals vandaag. De papa was de auto aan het afwassen (wat hij volgens de mama relatief graag doet) en ik dacht bij mezelf dat ik me eens van mijn goede kant ging laten zien door hem te helpen - het feit dat werk gedeeld door 2 half werk is speelde ook wel mee. Goed, we waren bijna klaar met afdrogen (op de wielen en de binnenkant van de deuren na). Drup ... drup ... drupdrup ... drupdrupdrup ... *stortregendrup*. Aaaaarghhhhhh! Na zowat een half uur gescholen te hebben zat de auto terug onder het (regen)water en de bijhorende opgespatte zandkorreltjes van onze kasseien plus afgewaaide bladeren van de bomen van de buren. Zeg maar 'dag' tegen het afdroogwerk.
Om die auto dus afgewassen en afgedroogd te krijgen heb ik die met de papa dus 2 keer moeten afdrogen. Waarvan de 2e keer onnodig was geweest had het nog 10 minuutjes (!) drooggebleven! Boe!


(En ja, ik weet dat een carwash een mogelijkheid biedt :-), maar denk niet dat de papa dat fijn zou vinden, ik zou weeral als 'lui en gemakzuchtig' bestempeld worden...)

maandag 26 juli 2010

Le Tour toujours

Het is officieel: de zomer en de zomervakantie zijn voorbij. Al duurt het nog respectievelijk 2 maanden en 5 weken vooraleer ook de rest van de mensen/natuur zich aan deze realiteit aanpast.
 
Ziedaar, mijn jaarlijks weerkerend gevoel rond deze tijd van het jaar. Het einde van de Tour is toch altijd weer even wennen, eventjes afkicken en weer wennen aan de dagdagelijkse vakantiesleur. En neen, ik ben geen wielerfan pur sang of zelf een begenadigd fietser (ik heb een hekel aan puur voor de fun fietsen, een fiets is zoals een auto: van punt A naar punt B en liefst zo snel mogelijk! en in het geval van de fiets: ook zo weinig mogelijk), maar wielrennen is toch één van de weinige sporten waar ik graag naar kijk en waarbij ik uitkijk naar de grote evenementen. Het is een soort traditie sinds ik nog klein was. De Tour de France is het eerste sportevenement dat ik mij herinner, ergens een beeld van een rit in de bergen, terwijl ik bij m'n grootouders aan tafel zit te tekenen (of iets dergelijks). Het is zo'n evenement dat je elk jaar bewust moet meegemaakt hebben. Ik verkies trouwens de Tour boven Wimbledon (al speel ik zelf tennis), zonder twijfel.
 
Dusja, ik blijf nu eventjes verweesd en alleen achter, nu al uitkijkend naar wat er over 49 weken gaat gebeuren. Gelukkig ben ik deze avond film kijken en ga ik in één klap ook iets eten in Leuven. Kwestie van de pijn wat te verzachten ...

donderdag 22 juli 2010

Windstilte

Ok, dan denk je dat je strategisch de juiste keuze maakt om naar zee te gaan als je weet dat ze 30°C geven in het binnenland ... om dan vandaag te lezen dat het juist die dag met 29°C (!) de warmste dag aan zee was van het jaar. Zucht.
En dat het warm was heb ik gemerkt! Ik heb, denk ik, even veel geplakt als was ik thuis en binnen gebleven. Echt veel verfrissing was er niks; bijna een ganse dag windstil! Zelfs op 20m van de zee (zoals in: op het strand, niet de dijk) was er geen zuchtje wind! Schande!

Nu, buiten de warmte en de windstilte was het een geweldig fijne dag. Ik heb me rot geamuseerd! Echt waar, en dat terwijl ik eigenlijk die nacht niet goed geslapen had. Het kan verkeren. Echt veel hebben we niet gedaan (wegens o.a. te warm), maar de dag is voorbij gevlogen, ongelofelijk. Vooral onnozel doen (maar op een beschaafde manier) was de belangrijkste activiteit. En, het leukste van al als je op een terras zit, mensen kijken. Types van: omg, waarom zie ik er zo niet uit! tot types van: ok, best dat ik er zo niet uitzie. Gaande van 60-ers gekleed als 20-ers of mensen met een maatje meer die net van zichzelf denken dat ze de ideale bikinilijn hebben (of zwembroeklijn, in geval van een mannelijk menspersoon). Of hoe je té veel zelfvertrouwen kan hebben. Ok, het is mega-oppervlakkig om zo'n dingen te doen, maar het krikt je zelfbeeld zo nu en dan gigantisch op, hoor.
Jepjep, het was een dag om over te doen!

maandag 19 juli 2010

't Zeetje

Soms heb ik toch geniale invallen. Terwijl morgen iedereen hier thuis (hopelijk) loopt te bakken zit ik morgen aan zee met een kameraad. Als dat niet prachtig getimed is! Hopelijk wordt het morgen beetje leuk. Ben niet echt een 'ik lig een ganse dag op het strand te bruinen'-type, maar zo gigantisch veel kan je aan zee niet doen. Achja, 't is een dagvullend item en 't gezelschap is wel fun, denk dat we interessante discussies gaan hebben over de meest idiote thema's, maar het is vakantie voor iets.

Vanavond was ik ook weg, afgesproken met een jongen die ik vorig weekend had leren kennen op een gaycommunitysite. Toffe jongen, als zit hij niet meteen in de meest vrolijke periode van zn leven. Dus afgesproken vandaag om een film te bekijken bij hem thuis. eerst iets gaan eten enzovoort, tot hij ongeveer een hafuur na het eten misselijk wordt. Op een kwartier tijd is die zeker 3 of 4 keer gaan overgeven, de duts. 'k Had met hem te doen -zo'n softie ben ik dan wel- hij zag echt lijkbleek en liep krom van de buikpijn. Dan maar vervroegd moeten weggaan, hij wou even alleen zijn en uitzieken.
 
Dusja, niet echt meteen zoals ik me de avond had voorgesteld. Maar ik heb wel al een soort sorryticket beet: hij heeft voorgesteld om de film ergens binnenkort verder te kijken en dan zien we wel weer. Misschien het belangrijkste van al is dat ik het een sympathieke gast vond, en 't is dat wat telt: de inborst.

zaterdag 17 juli 2010

Waardig oud

Daarstraks gaan tennissen, zoals wel vaker op zaterdag. Net zoals ik ook kan blijven hangen achteraf. We willen eigenlijk vertrekken, maar de auto geraakt nie gestart omdat we blijven tetteren. Het onderwerp vandaag was, na een poosje, ouder worden en hoe we ertegen op zien om 25 te worden of 30. De vriendin K. zei dat zr zich à la Twilight-saga ging laten bijten door een vampier als ze 25 of 29 was, zodat ze altijd die leeftijd zou hebben.
Uiteindelijk kwamen we ertoe dat als je ouder wordt je je jeugd terug herbeleefd (mentaal, fysiek niet). Als je pas op pensioen bent (à la 60-70/75) ben je terug puber. Dan hang je 's morgens als bij de bakker (of 's avonds) en wil je per se de bus nemen en rijd je overal 20 tot 30 per uur trager dan mag. Dan komt de verkleuteringsfase (70/75-80/85) waarbij je in situaties terecht komt die je elke zomer op tv ziet bij temperaturen van 30°C en meer: "En we gaan nog eens drinken, hé Germain(e). Da's flink zenne, jaaaa..." Om dan te eindigen boven 80/85 waarbij je in sommige gevallen terug in de babyfase komt, met name onzindelijk.

Dus eigenlijk is je ganse leven een soort van curve die stijg tot ongeveer 25-50 en dan langzaam daalt. Op mentaal vlak toch, fysiek gaat het vanaf je 35 jaar alleen maar bergaf...

Eigenlijk wordt er nog goed gefilosofeerd, daar zo naast het tennisveld :-).

Nog een berichtje uit de marge: vandaag heb ik ook mijn nieuwe racket in ontvangst mogen nemen. De eerste van twee, de man van de winkel had er te weinig klaargelegd, dus de tweede is voor volgende zaterdag. Het ganse grapje kost me in totaal zo'n € 300, maar da's dan wel voor een jaar of 3/4 dat ik safe zit.

vrijdag 16 juli 2010

De biologische klok

Hmmmm. Bestaat er zoiets als een biologische klok die je vertelt dat je het ouderlijke nest aan het ontgroeien bent? Niet dat ik meteen van plan ben om te verhuizen, o.a. wegens onzekere financiële tijden + ik liefst een flatmate of vaste vriend zou hebben voor ik het nest uittrek. Ik begin me gewoon te ergeren. Vooral aan de papa, sinds die nu al meer dan een jaar thuis zit voel ik me toch fameus van mijn vrijheid beroofd. En dan dat je alles dubbel moet zeggen omdat ze het niet horen en/of verstaan hebben. Aargh! Ik kan mij daar zo aan ergeren dat ik zelfs de meest onnozele dingen 3 keer opnieuw moet zeggen. Luister dan deftig als ge dan toch een vraag stelt! Zo moeilijk kan dat niet zijn!

Het zijn zo periodes die steeds vaker terugkomen. Dat ik mij énorm kan ergeren aan mijn ouders, dat ze soms zo onnozel kunnen doen, of dat je àlles 3 keer moet zeggen voor ze het gehoord hebben, ze zich ineens plots weer met alles bemoeien (vooral de papa: naar waar gaat ge? met wie gaat ge? wanneer gaat ge? wat gaat ge doen? wanneer vertrekt ge? (soms 5 keer op 1 dag) wanneer zijt ge terug? (ook 5 keer op 1 dag)).
Dan is het zo stilaan de vraag om me niet stilaan -mentaal- te beginnen voorbereiden op een verhuis uit het huis naar een eigen stek onder de zon. Eén voorwaarde daarvoor is al ingevuld: dat ons Nala dood moest zijn. 'k Zou het niet over mijn hart kunnen krijgen om te verhuizen terwijl ze nog zou rondlopen. En jammer genoeg is dat niet meer het geval. Pffff.

En wat denken jullie? Is dat die biologische klok?

donderdag 15 juli 2010

Het perfecte Nina-model (m/v)

Het glossymagazine van Het Laatste Nieuws gaat deze zomer op zoek naar het Nina-model 2010 (m/v). Omdat mooie mensen kijken altijd leuk is is dat één van de dingen waar ik elke dag snel even naar kijk (vooral naar de mannelijke kandidaat dan). En het is me opgevallen dat iedere gast die daar ingestaan heeft als kledingmaat S of M heeft. Hallo zeg! Daar keldert mijn gans wankele zelfvertrouwen, ik heb hélémààl geen S of M als kledingmaat! Maar als je het wilt maken als een famous iemand en je valt niet op door je zangtalent of iets anders, maar door je figuur maken er bitter weinig mensen kans. Alsof een S of M als kledingmaat garantie geeft op een gracieus en knap uiterlijk. Niet dus. Want de helft van die gasten had dan wel een slanke lichaamsbouw, hun gezichten daarentegen waren toch minder. En voor zover ik weet is dat geen reportage in zwemkledij... Ik bedoel: een relatief knap lichaam (slanke jongens vind ik per definitie wel een mooi lichaam hebben) onder een lelijke kop maakt nog altijd een lelijk persoon. Ok, niet dat bierbuiken en gigantisch overmatig vet zo aantrekkelijk is, maar wat is er mis met iemand die in de winkel op zoek moet gaan naar kleren in maat L of XL? Daar zitten toch ook knappe jongens (en meisjes) bij...

Als iemand een mooi gezicht heeft, er verzorgd uitziet en geen ton overgewicht meezeult vind ik het over het algemeen al een knappe jongen (wat waarschijnlijk ook wel voor meisjes geldt). Met enkel degenen te tonen die gezegend zijn door Moeder Natuur met perfecte maten maak je, denk ik, een heleboel mensen die 'gewoon' normale maten of dat tikkeltje meer hebben nog een pak onzekerder dan dat ze nu al zijn. Gewoon omdat mensen vaak op enkel en alleen uiterlijk worden beoordeeld (ok, ik geef toe: mensen die ik lelijk vind ga ik ook niet automatisch in mijn vriendengroep opnemen, maar je snapt wat ik bedoel). Er zijn ook mensen die gewoon mooi zijn zonder dat slanke lichaam te hebben waarbij zelfs een short uit een vuilniszak gesneden als gegoten rond hun lichaam zit...

(ja, ik erger mij daaraan! is het toegelaten? :-))

woensdag 14 juli 2010

Een jongen met een blik vol toverbonen

Aha! moet ik tegen mijzelf hebben gezegd, of wat voor kreet je ook slaat als je zeven bent en tegen jezelf praat over iets dat ineens zo’n verrassend inzicht geeft dat het wel lijkt of de bliksem in je hersens slaat. Aha! Dus andere mensen willen óók zulke vrienden hebben! Ik ben niet alleen, moet ik hebben gedacht. Daarbuiten is ergens iemand die op zoek is naar mij, net zoals ik op zoek ben naar hem. Een jongen met een blik vol toverbonen.