Wat ik persoonlijk één van mijn grootste 'vrouwelijke kantjes' vind, zijn mijn stemmingswisselingen. Toen ik daarstraks naar huis reed had ik zo'n gevoel van: eigenlijk ben ik best gelukkig nu. En nu...
Eens ik aan het piekeren sla (en geloof me, ik ben daar geweldig goed in), dan kan het vaak snel diep zakken. Dat kan om een heel banale reden zijn. Ik begin dan alles te analyseren en vooral te dramatiseren. Ik spiegel alles af een één of een paar minder leuke gebeurtenissen uit het verleden en dan zie ik plots overal overeenkomsten en complotten enzovoort. Het is enorm vermoeiend, mentaal/emotioneel dan. Ik kan dan echt verschrikkelijk zitten zuchten en tobben en de toekomst vooral zeer somber inzien.
Op dit moment ben ik er bv. van overtuigd dat ik absoluuuuut nooit een deftig lief ga vinden. Bewijs me het tegendeel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten