donderdag 19 april 2012

Someone like you


Het is een kwestie van tijd eerdat ik weer op de vrijgezellemarkt zit, denk ik. Fuck. De zin 'we moeten eens praten vrees ik', laat weinig ruimte voor een happy end. Ok, hij twijfelt en weet niet of het de moeite is om ervoor te vechten. Zoals in de tekenfilms met op de ene schouder een duivel en op de andere een engel. Ik heb voor mezelf vorig jaar làng getwijfeld voor ik voor Ruben wou gaan en heb echt ook gedacht om 'nee' te zeggen. maar het zat voor de 1e keer in m'n relaties ook goed in mijn hoofd; ik maakte me er nog geen concrete voorstellingen van, maar het voelde 'juist' om met hem oud te worden. Ok, superonnozel en sentimenteel, maar GJ heeft me ooit eens gezegd dat, voor een echt goede relatie, je in het begin alles dag per dag moet bekijken én het ook een goed gevoel in je hoofd moet geven. Ik dacht dat ik die raad opgevolgd had. Niet dus.

Dan is het nu het moment om weer de depressieve uit te hangen en denken te beseffen dat 'de ware prins' niet bestaat voor mij. Ik had gehoopt hem gevonden te hebben ... en eigenlijk hoop ik nog altijd dat Ruben de ware is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten