Spiegeljongen

Ik ben van nature geen begenadigd lezer van romans, laat staan 'hoogstaande' literatuur. Meestal omdat de verhalen niet boeien, of omdat er geen snelheid inzit. Als ik 5 bladzijden lees over het behangpapier in de slaapkamer heb ik het met het boek écht wel gehàd, net zoals ik zinnen 2, 3, 4 , 5 keer moet herlezen om ze te begrijpen. Dan ligt het boek snel langs de kant en is het gelabeld als 'miskoop'.
Vroeger, in tijd dat de dieren nog spraken en ik nog in het middelbaar zat, waren de verplichte boekbesprekingen dus een hél. Een lijst van 20 boeken ofzo waarbij nat dat éne boek dat je aansprak niet te vinden was in de bib en je het dus moet iets anders moest doen waarvan je op voorhand wist dat het je niet kon boeien. Een race tegen de tijd om in 3 weken dus een boek uit te krijgen van ochgod 200 bladzijden.

Gelukkig zijn er de uitzonderingen die de regel bevestigen. De boeken van Dan Brown zijn er zo één, net als 'Je moet dansen op mijn graf' (een echte aanrader!). En deze vakantie heb ik weer zo'n uitzondering ontdekt. Een uitzondering die 3 boeken telt van elk, afgerond, 500 bladzijden. Bladzijden die ik verscheurd heb om vooruit te komen in het verhaal. En kijk 'ns aan, op een maand tijd heb ik een 1500 bladzijden tellende trilogie verslonden. Het had op 3 weken gekund, als ik ergens geen 'angst' had om het boek uit te hebben. Erg, eigenlijk. Maar ik was/ben 'verslaafd' aan het verhaal van Adrian Mayfield dat Floortje Zwigtman vertelt in heet Groene Bloem-trilogie. Meesterlijke vertelstijl, vlot, boeiend en altijd op het einde van een hoofdstuk weet ze je zover te krijgen dat je toch nog een hoofdstuk verder wil lezen alvorens andere dingen te doen die je gepland had. En dàt is er nodig om mij te boeien.
Misschien in een notendop het ganse verhaal? Adrian Mayfield is een tiener (16 in het eerste boek) die opgroeid in een armer milieu in het Londen van eind 19e eeuw. Vader dronkeboer, hij ongelukkige job bij een 'Herenmodepaleis' en hij droomt ervan om een beter leven te vinden. Via een paar toevallige ontmoetingen komt hij in een andere wereld terecht, die van kunstenaars en geld. Wordt schildersmodel voor kunstschilder Vincent Farley en ontdekt dat hij wel verliefd op hem is. (Surprise, surprise dat er homo's in voorkomen :-)). Wanneer de Londense beau monde op het einde van de zomer wegtrekt, verliest Adrian zijn inkomen en in de hoop te overleven en misschien de liefde te vinden die hij gehoopt had te vinden bij Vincent, gaat hij een halve zomer door het leven als een hoer. En hoe hij liefde vindt, verliest en weer vindt -ondanks het 'duistere' verleden als hoer is de rode draad van de 3 boeken, met op de achtergrond de processen tegen Oscar Wilde.

Ik heb het verhaal verslonden. En als ik een boek verslind is het een indicatie dat het een goed boek is :-). Ik verwacht één van de komende dagen in een soort 'zwart gat' te verzeilen nu ik het ganse verhaal gelezen heb.