Fier op mezelf

Ik heb vanavond flink een samenvatting gemaakt over de subjonctif.
Flink, hé^^.

En gisteren heb ik een halfuur met Ruben gebeld, en dan moet je weten dat ik vooral niet graag bel.
Als ik me nu nog door 13 Franse boekskes kan worstelen (13!) is het leven nog zonniger!

Test Aankoop

Ik mis ...

• een lerarenkamer waar ik mijn jas kan achterlaten. Met het weer van vorige week is het 's morgens om 7u koud op het perron, maar warm als je tijdens je 5 springuren over en weer naar Leuven-centrum pendelt.
• een kastje/bakje/schuif in de leraarskamer waar ik boeken kan leggen die ik de volgende les toch niet nodig heb. Nu sleur ik voor 2 lessen 8 boeken mee. Veel te veel.

Aanbeveling:

• overleg welke boek je neemt voor vocabulaire en spraakkunst. 3 boeken voor gram en 3 voor voc die je 'altijd' nodig hebt is erover. zeker als de lector (a.i.) al de eerste les zegt dat we telkens maar een stukje uit elk boek nodig hebben. Bespaard mij een hoop centjes en gewicht in de boekentas.
• lockers! Waarom is duidelijk :-).

Ik dank u.

^^

Daar zijn de frustraties

+ € 125 'voorschot kopies' - check

+ € 475 inschrijvingsgeld - check

+ € 128 treinabonnement - check

+ € 226 aan boeken waarvan ik ze nog eens niet allemaal heb - check

= veel te veel!

Ik heb op 5 dagen tijd er meer geld doorgesleurd dan dat ik op 3 maanden doe! En dat zonder inkomen (ja, ik heb bovenstaande bedragen zélf betaald). Het is de bedoeling dat ik met mijn 'bijkomende bevoegdheid' makkelijker werk (en dus geld) verdien, niet dat ik op 30 juni een paar duizend euro armer wil zijn.

Nog zo iets. De school in Kontich, vorig jaar Keerbergen, allemaal mailsystemen van G-mail, maar geen enkel probleem voor 'mijn' G-mailadres, bloginlog of YouTube-account. KHLeuven? Als ik op mijn eigen G-mail wil, of me wil inloggen op Blogger/YouTube krijg ik àltijd een KHL-inlogscherm.

 

En hier is de oh-zo-verwachte uitspraak: typisch KHL.

Jup, we zijn weer student!

p.s. ik mis nu al mijn stapels (hehe) verbeterwerk -_-.

Version française

Vandaag 1 uur op school geweest, morgen 1 uur. Terug gaan studeren kon zwaarder beginnen. Al heeft het me al wel een pak centjes gekost! Gelukkig dat mijn inschrijvingsgeld een 'korting' kende.

On verra!

^^

Studeren!

En we zijn weer officieel student. Als alles goed zit toch :-) en dan hopen dat we binnen een 9-tal maanden ook 'weeral' naar de proclamatie kunnen.

Nu zijn we nog dolenthousiast, eens zien wat dat binnen een maand gaat zijn ;-).

Een opti-opti-optimist

In de krant staat er vandaag een artikel over pessimisme. Uit een onderzoek van de universiteit van Essex blijkt dat optimisme/pessimisme voor een deel is aangeboren en dat pessimisme op zich niet zo slecht is, dan gedacht. Want hoewel optimisme goed is voor de productie van een bepaald gelukshormoon, heeft ook pessimisme zijn voordelen.
Volgens een prof van de universiteit van Wellesley is het 'defensief pessimisme' een handige overlevingsstrategie. Als je een doel stelt (zoals ik dat had met examens: ik zal wel ergens een buis hebben) en je gaat dat tegemoet met een gezonde negatieve dosis, krijg je een win-winsituatie (wat ik ook zeg als mensen zeggen dat ik een zwartkijker ben): valt het resultaat mee, heb je gewonnen; valt het toch tegen, heb je niks verloren. Volgens het artikel zou je hiermee dus voorbereid kunnen zijn op een slechte uitkomst van acties in de toekomst. Zelfs een depressie zou zo zijn voordelen hebben volgens bioloog Paul W. Andrews, omdat je in een depressie moet nadenken hoe je bepaalde sociale dilemma's uit je leven moet oplossen. Waarbij ik niet wil zeggen dat ik hoop ooit in een depressie verzeilt (verzeild?) te geraken. En als laatste wordt een Duits onderzoek aangehaald waarin staat dat pessimisme goed kan zijn als je wil afslanken, of een job wil zoeken. Want je bekijkt de toekomst minder stralend en zal uiteindelijk betere resultaten boeken. Iemand die optimist is en wil afvallen, zal vinden dat eht uiteindelijk wel goed zal komen, terwijl een pessimist weet dat et moeilijk zal gaan, toch niet zal lukken en zal dus uiteindelijk beter zijn best doen. Ook helpt pessimisme je uit een lange uitzichloze situatie halen: je geeft sneller op wanneer blijkt dat het tij niet meer kan keren en pessimsten rekken hun 'lijden' dus niet onnodig, terwijl optimisten langer geloven dat het goed zal komen.

Enfin, ik ben mijn eigen grootste criticus op alles en nog wat, mensen die mij kennen zullen dit zeker kunnen bevestigen. Misschien tot vervelens toe. Maar als het klopt wat in het artikel staat, heb ik toch weer mijn slag thuisgehaald.
Van zoiets wordt een mens optimistisch^^. Maar niet té.

'Idool' voor gevorderden

Nostalgie

Donderdag, de beste weerdag van de week, afgesproken met iemand waarmee ik op de hogeschool gezeten heb en sindsdien eigenlijk niet meer gezien had. Manman, zo leuk :-), ondanks de regen. Het was alsof ik teruggekatapulteerd werd in mijn studentenjaren (die voor de rest overigens vrij geruisloos voorbij zijn gegaan). We hebben vooral herinneringen opgehaald aan toen en ons terug een kriek gelachen, zoals we ook toen (al dan niet verdoken) ons een kriek lachten. Medestudenten die tijdens een les, waar hoop en al 20 man zat, in slaap vielen bijvoorbeeld.

Eigenlijk voelde het aan alsof ik haar nog maar pas gezien had, en in die 3 jaar was ze nog geen hààr veranderd. Om jaloers op te zijn eigenlijk...

 

We hebben beloofd om er nu geen 3 jaar meer tussen te laten eer we nog 'ns afspreken. Zien of het lukt.

Stielbedervers

Vandaag naar Blokken gekeken. En nee, mij storen de bewegende blokjes niet. Tot zo ver die discussie.

 

Eén van de kandidaten was een (sport)journalist die nog niet aan het werk is, maar een aggregaat kon bijdoen. Kon hij blijkbaar les geven in bepaalde richtingen in het hoger onderwijs, maar ook in het middelbaar enkele vakken zoals aardrijkskunde en geschiedenis.

Waarom mogen zij dat geven, en ben ik 'onbekwaam' zonder uniefdiploma om aardrijkskunde en geschiedenis en economie te geven in de derde graad? Als mensen een uniefopleiding volgen en dan met een extra cursus ook' inhoudelijk expert' zijn in vakken waar ik 3 jaar voor naar school ben gegaan, stomme werkjes heb gemaakt. Zo is het natuurlijk moeilijk om werk te vinden, aangezien er veel licentiaten in de 2e graad staan, terwijl het toch de regenten zijn die daar bevogd voor zijn. Als je graag les wil gaan geven later, doe dan meteen een lerarenopleiding, dan ben je ook 'echt' een leerkracht. Da's wat anders dan een jobonzekere opleiding volgen end an zeggen: wat ga ik doen, ik zal maar lesgeven. Boe! Blijf dan in de 3e graad waar je beter aan kennisoverdracht kunt doen, dan in de jaren te staan waar ik voor gestudeerd heb. Het is zo'n situatie zoals een tandheelkundige (ne tandist gelijk ze zeggen) ook ineens bekwaam is om de job van hartchirurg te doen.

En nog zo'n gevoel dat ik bij zo'n verhaal krijg is dat mijn vakken die ik geef poepsimpel zijn, aangezien zo veel mensen die maar iets of wat algemene vakken of wetenschappelijke vakken hebben gevolgd ook 'mijn' vakken kunnen geven. Alsof ik oerdom ben dat ik 3 jaar hogeschool heb gedaan, speciaal dan nog die vakken.

Stielbedervers!

Nog een gouden raad: schoenmaker, blijf bij uw leest. (aka als regenten in de klas, journalisten op een redactie).

Spiegeljongen

Ik ben van nature geen begenadigd lezer van romans, laat staan 'hoogstaande' literatuur. Meestal omdat de verhalen niet boeien, of omdat er geen snelheid inzit. Als ik 5 bladzijden lees over het behangpapier in de slaapkamer heb ik het met het boek écht wel gehàd, net zoals ik zinnen 2, 3, 4 , 5 keer moet herlezen om ze te begrijpen. Dan ligt het boek snel langs de kant en is het gelabeld als 'miskoop'.
Vroeger, in tijd dat de dieren nog spraken en ik nog in het middelbaar zat, waren de verplichte boekbesprekingen dus een hél. Een lijst van 20 boeken ofzo waarbij nat dat éne boek dat je aansprak niet te vinden was in de bib en je het dus moet iets anders moest doen waarvan je op voorhand wist dat het je niet kon boeien. Een race tegen de tijd om in 3 weken dus een boek uit te krijgen van ochgod 200 bladzijden.

Gelukkig zijn er de uitzonderingen die de regel bevestigen. De boeken van Dan Brown zijn er zo één, net als 'Je moet dansen op mijn graf' (een echte aanrader!). En deze vakantie heb ik weer zo'n uitzondering ontdekt. Een uitzondering die 3 boeken telt van elk, afgerond, 500 bladzijden. Bladzijden die ik verscheurd heb om vooruit te komen in het verhaal. En kijk 'ns aan, op een maand tijd heb ik een 1500 bladzijden tellende trilogie verslonden. Het had op 3 weken gekund, als ik ergens geen 'angst' had om het boek uit te hebben. Erg, eigenlijk. Maar ik was/ben 'verslaafd' aan het verhaal van Adrian Mayfield dat Floortje Zwigtman vertelt in heet Groene Bloem-trilogie. Meesterlijke vertelstijl, vlot, boeiend en altijd op het einde van een hoofdstuk weet ze je zover te krijgen dat je toch nog een hoofdstuk verder wil lezen alvorens andere dingen te doen die je gepland had. En dàt is er nodig om mij te boeien.
Misschien in een notendop het ganse verhaal? Adrian Mayfield is een tiener (16 in het eerste boek) die opgroeid in een armer milieu in het Londen van eind 19e eeuw. Vader dronkeboer, hij ongelukkige job bij een 'Herenmodepaleis' en hij droomt ervan om een beter leven te vinden. Via een paar toevallige ontmoetingen komt hij in een andere wereld terecht, die van kunstenaars en geld. Wordt schildersmodel voor kunstschilder Vincent Farley en ontdekt dat hij wel verliefd op hem is. (Surprise, surprise dat er homo's in voorkomen :-)). Wanneer de Londense beau monde op het einde van de zomer wegtrekt, verliest Adrian zijn inkomen en in de hoop te overleven en misschien de liefde te vinden die hij gehoopt had te vinden bij Vincent, gaat hij een halve zomer door het leven als een hoer. En hoe hij liefde vindt, verliest en weer vindt -ondanks het 'duistere' verleden als hoer is de rode draad van de 3 boeken, met op de achtergrond de processen tegen Oscar Wilde.

Ik heb het verhaal verslonden. En als ik een boek verslind is het een indicatie dat het een goed boek is :-). Ik verwacht één van de komende dagen in een soort 'zwart gat' te verzeilen nu ik het ganse verhaal gelezen heb.

Oppervlakkig

Zo af en toe durf ik heerlijk oppervlakkig zijn. Oppervlakkig als in 'genieten van al het mooie mansvolk dat er op deze wereld rondloopt'. Automatisch kom je dan regelmatig uit bij modellen, en zo af en toe is er eentje echt wel de moeite waard om te delen. Hetzij via foto's op zondag, via de foto's tussen de links enzo langs rechts, of -zoals nu- via een YouTube-filmpje. Het is een interview over schoenen, of zoiets denk ik. Maar let vooral op zijn gigantisch schattige glimlach. It's just not fair ... ;-)

Het is vandaag ook 1 september. Zo een van die scharniermomenten met de zomerfestivals, allerheiligen, kerst en nieuwjaar, pasen, moeder- en vaderdag, Sinterklaas en Valentijn die dan uitgebreid in het nieuws worden besproken. Vandaag gehoord dat er een tekort is aan leerkrachten, tegen 2020 zelfs 20 000. Vraag mezelf af waar de toevloed aan telefoons, mails, ... deze zomer gebleven is.

I.p.v. de supersocialist uit te hange en het onderwijs te willen hervormen tegen 2014 (waarbij ik het me afvraag of het een goede zaak is, aangezien vorige week in de krant stond dat het 75% van de leerkrachten nu al vind dat het achteruit gaat, gaan ze àlle leerlingen eenzelfde pakket aanbieden.) zou Smetje beter ervoor zorgen dat mensen die een lerarenopleiding uitdoen én het onderwijs in stappen 1) makkelijker werk vinden, 2) makkelijker binnen eenzelfde scholengemeenschap terecht kunnen voor langere tijd, en 3) iets doen aan vastbenoemden die even iets anders willen doen (zelfstandige spelen ofzo) en iemand voor 2/3/4 jaar werk geven en dan doodleuk terugkomen en iemand anders zijn gans toekomstbeeld afpakken.

Voilà, het is er uit!

Gelukkige 1 september!

(en wachten op een telefoontje van Diest ondertussen)