donderdag 29 januari 2015

Gedichtendag

Ok. Eerlijk? Ik ben niet zo'n big fan van poëzie en die opeengestapelde, op het eerste zicht niets zeggende woorden. En als eens een gedicht zie, in een krant of vroeger op school, heb ik vaak iets van: ok, ik snap er niets van.
 
Nu, tijdens mijn zeer geslaagde studies Frans *not*, nu al 3 jaar terug, is er mij wel één gedicht bijgebleven dat ik graag met jullie wil delen^^.
 
Le Dormeur du Val
C'est un trou de verdure où chante une rivière
Accrochant follement aux herbes des haillons
D'argent ; où le soleil, de la montagne fière,
Luit : c'est un petit val qui mousse de rayons.

Un soldat jeune, bouche ouverte, tête nue,
Et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
Dort ; il est étendu dans l'herbe sous la nue,
Pâle dans son lit vert où la lumière pleut.

Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
Sourirait un enfant malade, il fait un somme:
Nature, berce-le chaudement : il a froid.

Les parfums ne font pas frissonner sa narine;
Il dort dans le soleil, la main sur sa poitrine
Tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.
 
Arthur Rimbaud

dinsdag 27 januari 2015

Het zesde zintuig

Het voordeel aan mijn huidige job, is dat ik kan werken op buikgevoel. Zowel bij Randstad (ok, ik had wel commerciële nest en vragen rond loon/verlof/...) als bij Econocom als nu doe ik mijn job op buikgevoel.
Je zoekt mensen, bekijkt hun cv en desnoods bel je ze op om even telefonisch wat dingen af te checken. Ja, ik nodig soms mensen uit zonder ze gehoord te hebben, puur op basis van wat er op hun cv staat. En meestal zit ik er dan niet ver naast.
 
Als je dan een kandidaat ontmoet weet ik meestal na de 'Hallo, goed gevonden?' en het antwoord van de kandidaat of het al dan niet iets wordt - of dat je iemand al dan niet het voordeel van de twijfel gunt. 5 seconden dus, meer heb ik niet nodig om te weten of iemand al dan niet voldoet. En dat heeft weinig te maken met cv, je nodigt iemand uit dus ik weet dat hij op basis van zijn cv, de job zou moeten kunnen doen.
Voor mij is het buikgevoel belangrijker dan de cv, ook al moet de kandidaat voldoen aan de 'minimale vereisten'. Maar iemand waar ik een slecht gevoel bij heb, ga ik nooit voorstellen; al heeft die man of vrouw het meest geweldige cv en alle competenties die gevraagd worden. Als ik voel dat er iets niet klopt, stopt het verhaal... Daarentegen, als ik een goed gevoel heb bij een kandidaat en die volledig zie passen in de functie, ga ik er volledig voor. Ook al voldoet zijn profiel niet aan àlle vereisten. Iemand die vooruit wil en die niet 'perfect' is, is meer waard dan een 'perfecte' kandidaat waar er toch wel wat mee scheelt.
 
En dan af en toe, kom je kandidaten tegen waarbij het lijkt alsof alle lampjes groen gaan flikkeren en je nadien zegt: aannemen! Mensen met een goede kop, goesting om te werken, de nodige competenties hebben. Het totaalpakket dus. Het is voor zo'n kandidaten dat ik mijn werk als recruiter doe. Kandidaten die ook zelf willen vooruitgaan en het de komende jaren 'beter' willen hebben dan nu.

vrijdag 23 januari 2015

Vertrouw je me?

"Vertrouw je me?"
"Wat?"
Die vraag bracht me terug uit mijn gedachten, in de echte wereld. Toen ik terug volledig besefte waar ik was, keek ik hem aan.
"Vertrouw je me?"
Hij stond me op te wachten met een uitgestoken arm. Zijn bruine ogen fonkelden en keken me aan.
Misschien waren het wel zijn ogen, dacht ik. Waren het zijn bruine ogen die altijd fonkelden, zoals de ogen van een jongen van 7 fonkelen op de ochtend van Sinterklaas. Ogen en een blik die altijd wat 'kwajongen' uitstraalden, samen met zijn onweerstaanbare glimlach. Het waren de ogen, de blik en zijn lach die ervoor zorgden dat ik verliefd op hem geworden was - en hem nog steeds even graag zie als in het begin.
"Vertrouw je me?"
Ik keek hem aan, en zag weer die jongensachtige glimlach verschijnen.
"Ja..."
En toen sprongen we.

woensdag 21 januari 2015

Opportuniteiten

'Jobopportuniteit'
Wat is er mis met het woord 'vacature'? Bij Econocom hoorde ik voor het eerst spreken over (job)opportuniteiten, en op mijn huidige werk wordt dat ook gebruikt. Ik vind het een vies woord. Ik gebruik consequent het woord 'vacature' - net zoals ik ook 'cv' zeg en niet 'ceeveetje' (kom je nogal simpel en goedkoop over als recruiter, vind ik).
 
En een vacature is geen opportuniteit, bij werk zoeken kom je geen opportuniteiten tegen. Een appartement in het 1e arrondissement van Parijs voor, bv., € 150 000 te koop zien staan, dàt is een opportuniteit.
 
Dus, we zeggen 'cv' en niet 'ceeveetje' en we hebben het over een 'vacature' (of desnoods een 'jobaanbod', als 'vacature' te boertig klinkt), maar niet over 'jobopportuniteit'.
Bah, blijft een vies woord.
 
Willen we dat afspreken?
 
 


dinsdag 20 januari 2015

Voornemens

Eigenlijk maak ik nooit echt goede voornemens aan het begin van een nieuw jaar. Omdat ik van mezelf goed genoeg weet dat ik ze toch niet volhoud. Zo zeg ik al jàren dat ik meer wil sporten en wat strakker wil staan (kwestie van me wat beter te positioneren op de single-gay-markt). Helaas.
 
Maar nu speel ik toch met het idee om eens 'vrijblijvend' langs te gaan bij een diëtist(e). Ik vind van mezelf dat ik, ondanks mijn zittende job, toch vrij goed even strak (of even dik) blijf, maar toch. Ergens begin ik het idee te krijgen dat ik langzaam verdik en ik wil niet op mijn 30e een (single-)dikkertje zijn.
Hoewel ik, dankzij mijn vorige job, niet meteen sta te springen voor een dieet. Op mijn vorige job stond ièdere vrouw op dieet. Sommigen waren zelfs zo fanatiek bezig met eten (of afvallen, schrap wat niet past) dat ze wisten dat kerstomaten meer calorieën bevatten dan gewone tomaten. Persoonlijk eet ik geen van beide, omdat rauwe tomanten -samen met een gekookte patat- zowat één van de meest de-gou-tantste dingen moeten zijn die je kan eten. Er waren ook collega's die op dieet waren, en vooral dat is wat me verontrust. Eten met een keukenweegschaal (100gr van dit, 200gr van dat, 25gr zus en 75gr zo) en je schuldig voelen omdat je nog maar zin hebt in bv. frietjes. En dan het verplicht gaan sporten (aka lopen, da's de enige sport die nog bestaat heb ik de indruk). Dus nee, echt vrolijk word ik er niet van. Om dan nog maar van het gedoe thuis te zwijgen...
 
Dan denk ik maar aan de sixpack en het zwembadproof lichaam dat mij te wachten staat. *Not.*
Al is het idee om in een kledingmaat kleiner te passen wel aantrekkelijk. Maar dan zonder het lopen (bah, da's nu toch geen sport? Wat is daar nu leuk aan?) en het mezelf schuldig voelen als ik zin in iets heb. Als ik morgen van de trap van en dood ben, ben ik vet met mijn dieet...
 
Voor de rest zijn mijn voornemens beperkt:
  • meer bloggen dan in 2014 (minder wordt trouwens moeilijk :-) );
  • mijn job behouden, de volle 365 dagen lang (en daarvan zijn er al 20 geslaagd) en liefst langer;
  • een lief vinden, maar ook dat is al 2 jaar een doelstelling
  • de tag van WildCard beantwoorden die sinds 20/11/2014 in mijn mailbox zit. Jaja, ik ben het niet vergeten :-D

donderdag 15 januari 2015

"Papa, we willen jou vertellen dat we allebei homo zijn"

 
Je kan maar geluk hebben als homo: een razend knappe tweelingbroer hebben die ook homo is :-). Moet wel een shock zijn voor mama en papa dat je tweeling homo is. Niet negatief bedoeld, maar hoe groot is de kans? (nuja, er zijn zo veel gezinnen waarin alle kinderen hetero zijn, in zeker opzicht ook niet helemaal eerlijk :-) )
 
Btw, let er op hoe megacute de linkse broer is als hij weent. Ja, wenen bij een man is sexy.
(niet als een man weent omdat zijn voetbalploeg verloren heeft, das macho-aanstellerij.)

woensdag 7 januari 2015