Een biertje?

Maandag op (een eerste) gesprek geweest bij AB Inbev voor een job als teleseller. Het gesprek duurde half zo lang als bij Konvert en ik denk dat het beter was dan dat van Konvert. Omdat het meer een gesprek was. Wie je bent, goede en slechte punten, waarom je de job zou kunnen doen -of ook niet. Voelde me ook meer op mijn gemak, ook al was (en ben) ik nog wat verkouden. Dat het gesprek in Leuven was en niet in Brussel zal ook wel goed gedaan hebben voor mijn zenuwstelsel.

 

Ik heb ondertussen ook een antwoord gehad van Konvert, dat ze niet met mij verder gaan omdat er betere profielen zijn. Het gewoonlijke dus. Nuja, gewoonlijke, voor zover ik in 'de privé' dat gewoon kan zijn natuurlijk.

Nu hopen dat AB Inbev iets wordt, als ik weerhouden wordt, mag ik nog eens terugkomen op gesprek met een interne HR-manager, maar volgens de mevrouw zou de vacature voor vrij korte termijn zijn. Het is dus relatief dringend dat ze die mensen nodig hebben. Ik hoop dat ik nog eens een professionele succeservaring mag meemaken, na een jaar (examens januari) mag dat wel eens. Of het doembeeld om een saaie, niet-leuke job die ook nog eens slechte uren heeft én onderbetaald is doemt weer op. En 3 jaar (+ 1)  KHLeuven overleven is toch wel wat meer waard...

AB Inbev

En maandag hebben we sollicitatiegesprek nummer 2 :)! Deze keer bij AB Inbev in Leuven. Ben benieuwd wat het wordt. Puur statistisch gezien verdubbelt mijn kans op een positieve reactie. Misschien dat na alle ellende, kapotte gsm's en snotvallingen er eindelijk iets leuks gebeurt in mijn leven.

Quote

Wat zeg je?

Vanavond een date gehad met iemand die ik al jaaaaaaaaaaren knap vind. In september er mee dan aan de praat geraakt, en vandaag dus een date gehad. Hij is wel bezet, je mag ook weer niet te veel verlangen. Maar dat maakte het er geen minder leuke avond op, heb me geamuseerd. Nu nog zo'n afspraak met iemand die wel beschikbaar is én een positief telefoontje van Konvert of een ander bedrijf dat mij graag wil als werknemer en het leven ziet er een stuk zonniger uit^^.

 

Aangezien hij morgen moest werken, was ik op een deftig uur dus thuis en heb ik nog 15min House kunnen meepikken en 10min Voor de Show waarin het eerste onderwerp 11-jarige kindjes was die Plopsaland Halloweengewijs mochten inpakken. Wel erg dat die mini-West-Vlaminkjes ondertiteld moeten worden. Maar sommigen waren echt wel onverstaanbaar in gunder accent. Er was ook een hoop brabbelende Kortijkzaanse studenten afgezakt voor een studentendoop vanavond in Leuven. Was maar één schacht bij die een voldoende kreeg op fysieke aantrekkingskracht. Over de dopers/preasesmensen is er weinig te zeggen, buiten het feit dat ze precies allemaal waren weggelopen uit Boer zkt Vrouw.

Punt

Het leven is een dikke kloterij.
Punt.

Quote

Kwak en Boemel

Laat ik in één ding duidelijk zijn: solliciteren in het onderwijs is veel makkelijker. Nee, solliciteren is even makkelijk/moeilijk als in de privé-sector; het is het gesprek dat in het onderwijs makkelijker is. Geen testen met woorden die je nog nooooooit hebt gehoord, of stomme vraagstukken over in welke volgorde je welke boodschap moet doen om om 14u op plaats X of Y te zijn. En vooral geen vragen als 'Welk strip- of tekenfilmfiguur zou je willen zijn?' Euuuuuuuuuuuuuh...

Voor de rest denk ik wel dat het goed is gegaan, in de mate van het mogelijke dat je dat kan inschatten zo'n dingen. We zullen wel zien, meer dan m'n best doen kon ik toch niet. En een gesprek is een eerste stap naar een job. En die stap is al gezet!

Sollistress!

Morgen om 13u30 in Brussel-centrum. Mijn tweede sollicitatiegesprek van het jaar. Hoera! Het eerste sollicitatiegesprek buiten het onderwijs. Beetje bedroefd. Mijn achtste sollicitatiegesprek ooit. Weinig ervaren.
En ja, ik heb morgen weer levensduurverkorting wegens stress en schrik voor het onbekende. Als ik solliciteer in het onderwijs weet ik wat ik kan verwachten en wat ik zal zeggen wat mijn goeie en minder goeie punten zijn, maar bij dit gesprek heb ik totààl geen idee wat het zal geven. Welk soort vragen ze zullen stellen en wat die zogenaamde 'testen' inhouden. Heb ter voorbereiding de checklist van de VDAB doorgenomen en wat zaken opgeschreven en heb ook zowat alle testen eens uitgeprobeerd. En slecht waren ze niet, behalve degene die handelden over cijferreeksen. Maar da's wiskunde en is op 1 juli 2005 allemaal collectief gewist.

In ieder geval zie ik me ergens die job als uitzendconsulent wel doen. Er is een klik. Zoals bij dat ene paar schoenen dat meteen opvalt in de winkel en dat je absoluut moet hebben. Of hetzelfde verhaal bij die ene leuke broek en die toffe trui. Of wanneer je een date hebt met een jongen en wanneer je heb voor de eerste keer 'live' ziet er meteen een klik is in je hoofd en een warm gevoel in je buik en je stilletjes denkt 'wauw'.
Nu hopen dat er morgen aan de andere kant van de tafel ook zo'n klik is.

Licht aan het einde van de tunnel

Gisteren online gesolliciteerd voor een job als uitzendconsulent bij een ànder interimkantoor voor Mechelen. Vandaag telefoontje gehad of ik volgende week woensdag op gesprek wil komen.
We zijn lang niet zeker of we werk hebben, maar op gesprek mogen komen is al een stap vooruit.

Er is misschien toch nog licht aan het einde van de tunnel.

Quote

Eeeeeeeen, nee.

De job als uitzendconsulent waar ik een oogje op had blijkt toch niet ideaal te zijn. Ze zoek 3 uitzendconsulenten en volgens hun vacature op de VDAB is de plaats van tewerkstelling Heist-o/d-Berg. Ik bel daar gisteren naar, blijken ze niet op zoek te zijn naar mensen voor Heist, wel naar mensen voor de kantoren in Mortsel, Merksem en Genk.
Ik wist niet wat ik hoorde!

Morgen wordt het dus jobbeurzen -_-

Oorzaak-gevolg

Ik word enorm jaloers als ik hoor dat mensen uit mijn omgeving ...
1) lesgeven
2) na een sollicitatiegesprek horen dat ze mogen gaan lesgeven
terwijl ik ...
1) amper 1 gesprek heb gehad sinds 1 juli
2) ik werk had kunnen hebben als ik mijn diploma Frans had gehad na dat ene gesprek
3) ik nog eens geen 'dank je wel voor de interesse in onze school'-mail/telefoon krijg nadat ik gesolliciteerd heb op een vacature op de VDAB.

Gevolg is:
1) dat ik me mislukt voel in mijn leven: geen bloeiend sociaal leven en uitgebreide vriendenkring (mede dankzij mijn verlegen en 'iedereen is beter dan ik'-karakter); ik heb geen vaste happy relationship en ik heb geen werk. Dus: geen toekomst.
2) ik echt wel begin te geloven dat ik blijkbaar geen goede lesgever/leerkracht (geweest) ben, terwijl ik daarvoor daar toch van overtuigd was dat dat het enige talent is dat Moeder Natuur voor mij gereserveerd had, nadat ze al de rest verknoeid had.
3) ik voel mij zoals het weer de voorbije week: neerslachtig.

En ja, ik permitteer het om eventjes te zagen. Beter dat dan in de pillen of de drank te duikelen...

Buitengewoon verbazend

Ok. Wie kan mij het hoe, waarom en sinds wanneer uitleggen van...

- mijn fascinatie voor schoenen?
Nee, niet de 'Omg! Die moet ik hebben!'-fascinatie. Het is meer dat ik nu niet enkel naar jongens, euh, kijk en dan denk 'mooie jongen' of 'mooie kleren', 'leuk haar', 'leuke broek'. Tot daar vond ik het normaal. Maar dat ik nu ook specifiek naar schoenen kijk is vrij recent. En het is dat ik het onthoud voor als ik zelf op schoenenzoektocht ga en dat ik dingen in mijn hoofd heb wat ik wil/leuk vind.

 

- mijn fascinatie voor tanden?

Je kan bij een jongen iets hebben van 'hij lacht zo leuk/lief/geil/...!'. Maar het valt me vaker op dat ik bij een (leuke) lach ook automatisch denk 'mooie tanden!'. En dat terwijl ik niet eens kan omschrijven wat mooie tanden zijn. Blijkbaar heb ik er, maar heb nogal kleine tanden vind ik. Meestal zijn de mooie tanden die ik spot van de, euh, normale grootte. Weet wel dat ik grote/uitgesproken hoektanden leuk vind. Niet mijn stompjes, maar echt een scherpe hoek eraan. Vampier-light, zoiets. Voorbeeld nodig? Surf op een breed glimlachende Eric Saade. Zo'n hoektanden dus.

 

Als ik nog gekker word, zal je het hier lezen ;).

Quote

Een oogje dichtknijpen

De papa heeft de rare gewoonte, nuja gewoonte: kun je dat zo noemen?, om telkens als hij aan het eten is en hij in iets moet bijten (een boterham, pistolet enz.) zijn ogen dicht te knijpen. Maar echt belachelijk hard dicht knijpen, zo hard dat zijn ogen naar de achterkant van zijn hoofd zouden gedrukt worden.
Echt bizar, want heb ook eens geprobeerd, en da's massas vermoeiend...