Wow, weer tijdje geleden dat ik nog iets van me liet horen. We zijn weeral bijna weekend. Foeifoei. Maar ik amuseer me dan ook zo geweldig dat ik niet meteen de tijd heb om hier ganse verslagen neer te pennen, dus dat kunnen we alleen maar als positief ervaren.
Gisteren ben ik bv. naar Maastricht geweest, bedoeling was om te shoppen aangezien het S.'s favoriete shopstad is. Maar niets gekocht, gewoon omdat ik 1) niet bijzonders nodig had en 2) er nog veel solden hingen en dus nog niet de ganse lading nieuw te bewonderen was. En kopen om te kopen is iets waar ik me niet mee bezig houd. Maar het was gezellig, heb me geweldig geamuseerd en lekker gegeten. Nuja, ik moest wel even de wenkbrauwen fronsen toen ik merkte dat mijn spaghetti (mjam) vergezeld was van een soort mini-slaatje, inclusief vinaigrette (in hetzelfde bord!). Gelukkig maakte de aanwezigheid van een knappe ober alles weer goed. Net zoals het ijsje (waarvan ik de naal vergeten ben) dat omschreven stond als 'vanille-ijs met nootjes en karamelsaus en overgoten met witte chocolade' er iets anders uitzag dan dat ik had verwacht. Vooral toen bleek dat de slagroom in hoeveelheid het ijs wegdrong. Maar het was een leuk probeerseltje :-D. En buiten het slagroomrijke ijsje en de spaghetti-met-garnituur hebben we weer geweldig hard onnozel gedaan en ons geamuseerd. 't Is altijd een beetje vluchten uit de realiteit, de kerend at ik met S. a afgesproken heb. We hebben ook eenzelfde soort van humor, vind ik, en dat helpt wel. Geen mopjes moeten uitleggen enzo... We hebben ook weer onze kennis aangescherpt, zo is de Nederlandse taal sinds gisteren het woord 'bedkamer' rijker en hebben we samen ondervonden dat door Maastricht wel degelijk de Maas stroomt. We reizen om te leren, zullen we maar zeggen :-).
Soms heb ik zo wel eens het gevoeld at hij de jongen met het blik vol toverbonen zou kunnen zijn. Degene die ervoor zorgt dat de wereld eventjes stopt met draaien...
:-)
BeantwoordenVerwijderen