Ooit al eens afgevraagd "Wat als ik toen dit of dat gedaan zou hebben, waar zou ik dan nu gestaan hebben?" Ok, stilstaan en op het verleden blijven teren is achteruitgang. Blijven piekeren over wat is geweest en wat had kunnen zijn helpt je vandaag niks vooruit, maar toch. Zo af en toe vraag ik me zo'n dingen toch af. Gewoon op de meest onnozele momenten zoals op de trein of 's avonds in bed, vlak voor ik in slaap val.
Een voorbeeld. Toen ik mijn eerste jaar werkte was er op die school ook een homo-leerkracht. En jah, het zag er mij wel een sympathieke kerel uit, maar ik dacht/denk dat ik te min voor hem ben, dus probeer ik maar niks te doen. Als hij dan toch iets zei tegen mij deed ik dat -na even twijfelen- af als een signaal voor "Nop, gij niet!". Toen ik dan toch in juli de moed had om een poging tot Facebook-toevoeging te doen (wat lukte en ik met hem oktober/november aan de praat geraakte) aangezien ik hem toch nooit meer zou zien, kreeg ik achteraf van hem te horen dat hij me wel zag zitten. *kebeng* Tegenvaller van formaat! Zijn pogingen tot contact waren dus pogingen tot kennismaken geweest i.p.v. subtiele afwijzingen! 'k Vind het nog altijd één van mijn grootste stommiteiten. Pffff, alsof iedere gast mij afwijst (ook al hebben ze daar welr edenen voor). En dan zit ge daar op de trein naar buiten te kijken en da vraag je je af "Wie weet had ik nu een deftige relatie en blablabla", maar nee, ik zit nog altijd te jongenshoppen omdat er maar weinig 'deftige venten' blijken te zijn (je weet wat ik bedoel)! *zucht*
Dus dan is het beter om toch vooral snel naar de toekomst te kijken en mezelf af te vragen waar mijn droomprins zich bevindt. Wie weet kom ik hem dit jaar nog tegne :-D Hoop doet leven :-p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten