Gisteren tijdens het zappen ben ik op NPO1 beland, bij Pauw van Pauw&Witteman indertijd.
Hij had een Nederlandse Marokkaan (of Marokkaanse Nederlander) te gast die net een boek, 'Djinn' als ik het me nog goed herinner, had geschreven. Over zijn gevecht met 'het', zijn 'uit de kast komen' en dat hij er lang mee geworsteld had omdat hij niemand kende zoals hijzelf: homo en moslim. Dat hij 'het' pas ok begon te vinden, nadat hij in Amerika (!) een vrouw had ontmoet die én lesbisch kon zijn én moslim.
In het interview veroordeelde hij verder ook het feit dat andere moslims hem veroordelen als een slechte/zondige moslim omdat hij homo is. Hij verwoorde het min of meer als volgt: wie ben jij om mij te veroordelen, heb jij soms de sleutels van de hemel in je hand.
Sorry als het niet 100% juist blijkt te zijn :-).
Wat ik dan nog steeds raar blijf vinden, is dat je als homo/lesbo nog steeds uit de kast moet komen. Dat je je nog altijd moet verantwoorden voor wie je bent: homo, lesbisch, bi of nog een andere variant. Moordenaars, verkrachters, pedofielen moeten zich verantwoorden. Waarom moet je dat dan ook doen als je homo bent? Je hebt toch niemand vermoord? Of een andere misdaad begaan, puur alleen daarom? En het is niet omdat je 'het' hebt verteld in je familie, op je werk/school, dat daarmee de kous af is. Bij iedere nieuwe job, nieuwe mensen die je leert kennen moet je opnieuw uit de kast komen en je in zekere zin 'verantwoorden' voor wie je bent.
Ik moet nog steeds de eerste hetero tegenkomen die zegt: 'Hallo, ik ben Tom. Ik ben 30 jaar, doe dit van werk. En, voor ik het vergeet, ik ben hetero.' Nog nooit iemand. Alsof 'de hetero's' zich niet zouden mogen verantwoorden waarom ze thuiskomen/een relatie beginnen met iemand van het andere geslacht. Vanuit homo-standpunt is dat net zo 'vreemd' als dat homoseksualiteit dat is vanuit hun standpunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten