Spijt

Vraag je jezelf nooit eens af of je ergens spijt van hebt? Dat je wat meer dit en/of wat minder dat had gedaan. En hoe je leven er nu dan zou uitzien, uiteraard. Ik heb ook wel van die zaken waarvan ik denk: had ik het toen maar gedaan (of niet)...

 

Ergens vind ik het nu jammer dat ik niet ben beginnen sporten toen ik klein was. Na de zwemles blijven zwemmen, bijvoorbeeld, of vroeger begonnen met tennissen. Of dat ik niet meer sport-needed ben. Dankzij de LO-lessen; bijna 6 jaar gevoetbald, in afwisseling met lopen, volleybal en handstand, heb ik niet meteen een sportieve mindset die me motiveert om 's avonds te gaan lopen ofzo. LO was bijna even traumatiserend en erg als de lessen wiskunde.

Wat ik ook jammer vind is dat ik geen tekenschool ben gaan doen. Ik vind dat wel leuk om te doen en ik kan een beetje overweg met een potlood, maar een echt toptalent ben ik niet. Ik heb er 1) niet het geduld voor om lang aan een tekening te werken en 2) ik ken de juiste technieken niet. Heb ooit, toe ik 8 jaar was ofzo, wel eens gevraagd om naar de tekenschool te mogen gaan. Dankzij mij licht autistische zelf 'dat ik er niemand zou kennen en op m'n eentje er zou zitten' is dat niet doorgegaan.

 

Als ik vroeger was beginnen sporten en niet zo'n dramatische herinneringen had overgehouden aan de turn- en LO-lessen had ik nu misschien een strak en knap lijf (en misschien een goed lief-voor-altijd). Als ik tekenschool had gevolgd, tekende ik misschien meer en zat ik minder achter het pc-scher te Facebooken e.d.

Jammer genoeg komt spijt altijd als het te laat is... (nu ben ik te oud om nog strak in het pak te geraken, en denk niet dat er voor bijna-dertigers nog starttekenlessen bestaan. Maar wie weet, ooit/binnenkort ...)