Keuring

Zondagmiddag gaan eten bij de ouders van Ruben. Als in 'de officiële voorstelling', oftewel de 'keuring'. Ik heb een hekel aan zo'n zaken, met in dezelfde rij ook eerste schooldagen op een nieuwe school, sollicitatiegesprekken en vroeger stagetoestanden regelen en examens. Stressvol, risicovol en onvoorspelbaar.
Aangezien ik nu nog leef, betekent dus dat ik het overleefd heb. En meer dan dat, ik heb me best wel geamuseerd. Ok, zijn ouders zijn iets anders dan de mijne, ze spreken bv. beschaafd Nederlands waarbij mijn taalgebruik lichtelijk uit de toon viel, maar voor de rest zijn het erg leuke mensen. Ze gaan erg open om met hun kinderen, denk ik, er wordt over meer zaken gesproken dan dat ik met mijn ouders durf bespreken in ieder geval. En die zijn papa is vooral geweldig. Zijn mama is ook een lieve hoor, maar zijn papa kan soms zo droog zijn. We hebben min of meer hetzelfde soort gevoel voor humor -wat altijd helpt. Zeker als de net-niet-openinszin van de papa is "We zijn nogal een rare familie." Dan is het ijs meteen gebroken, he.

Het was op voorhand stressen, maar die was meteen meegevallen. Nu hopend at het tussen mijn en Ruben goed genoeg en lang blijft klikken.