Geluksmoment

In het zwembad springen en Heroes van Måns Zelmerlöw op de radio horen.

Leeg

Zo leeg ziet mijn startpagina eruit in onze database. Alle vacatures, reacties ... zijn overgezet naar één van de collega's. Het is het einde van een hoofdstuk en nu op naar een nieuw verhaal...

The new black

Deze morgen op de radio gehoord dat in de eerste 6 maanden van 2015 er 60% minder mensen ontslagen zijn dan in de eerste 6 maanden van 2014.

In 2014 waren het er ongeveer 7000, dit jaar zijn het er ongeveer 3000.

 

Zowel bij de 7000 als 3000, ben ik er één van. Hoera!

-_-

Memo aan mezelf

Als ik mijn Blogger-homepage, of hoe ik het ook mag noemen, bekijk merk ik een sterke stijging in mijn grafiekje die de bezoekers weergeeft. Als homo is een zeker ego verplicht, dus ja: ik voelde me best wel gevleid. Tot ik eens ging kijken waar die plotse enorme interesse van kwam...

Blijkt dat er heel veel mensen vanuit Rusland naar mijn blog lijken te komen. Zo erg veel dat ze in de totaalstand al op de 2e plaats staan met een bezoekersvolume dat ongeveer een vierde is van dat van België - bekeken sinds 2010.

 

Ik snap niet van waar mijn plotse populariteit in Rusland. Bij mijn weten is mijn kennis van het Russisch relatief beperkt, om niet ze te zeggen zo goed als onbestaande. En wat zouden Vladimir en Anouchka geïnteresseerd zijn in wat ik hier zou schrijven?

 

Vreemd, vreemd, vreemd ...

Al weer een mysterie erbij.

 

De Russische fans mogen zich daarentegen altijd kenbaar maken, het reactieformulier is voor iets uitgevonden :-).

De magere jaren

Na vandaag nog 3 dagen en dan zit ik opnieuw officieel in de werkloosheidsstatistieken. Jeej.

Zoals ik al eerder zei: we raken er aan gewend. Aan werkloos worden, zijn, sollicitatie en sollicitatietegenslag. Als ik er de centjes voor had, ik kon een bedrijf oprichten dat hulp kan verlenen aan werkzoekenden en mensen-die-vaak-ontslagen-worden. Expert, ben ik er stilaan in aan het worden.

 

De ene keer ben je 'plots' niet goed genoeg meer, en wordt je binnen het jaar erop 2 keer gebeld met de vraag of je geen interesse hebt om bij hen te werken. Een andere keer eindigt je project (projectsourcing) en word je ontslagen en nu is het de balans die naar negatief neigt die me de das omdoet.

Een mens zou voor minder depressief worden... Gelukkig ben ik van nature geen al te grote optimist en ga ik eerder uit van slecht dan van goed nieuws. als je zo'n hobbelig carrièrepad hebt als ik, komt dat goed van pas. moest ik alles vanuit de positieve kant bekijken en denken dat alles wel zou lukken en dat het dit keer wel zou zijn wat het moet zijn, was ik allang het geloof in de goedheid in de wereld kwijt geraakt. Niet dat mijn geloof nu nog zo groot is, maar kom.

 

Ergens ga ik blij zijn als ik werkloos ben. Niet omdat ik werkloos ga zijn, maar omdat ik dan geen combinatie meer moet doen van mijn vrolijke, gemotiveerde en hardwerkende zelf op kantoor - wetende dat de dagen dat ik er ben toch minderen. En dat ik dan echt kan gaan solliciteren. En omdat ik wel wat zit te 'wachten' op mijn assessment binnen anderhalve week, het assessment voor de job die ik echt graag wil doen. Momenteel heb ik ook geen echt plan B achter de rug. Wat me deze week weer in een lichte *paniek*-fase heeft ondergedompeld. Iedereen, zowel op het werk als thuis, gaat er van uit dat ik snel terug aan een job geraak. Behalve ik. Ik weet nogal vrij goed welke richting ik uit wil gaan en ik weer nog beter wat ik helemaal niet wil doen - wat de jobzoektocht, in een kalme periode als de zomer, er niet echt vlotter op maakt.

 

En dan nog. Stel dat ik werk vind tegen pakweg midden augustus, dan nog ga ik blijven denken 'voor hoelang'. 12 maanden, 5,5 maanden, 9 maanden? Wie zal het zeggen. Gemoedsrust gaat er na het euforiemoment 'Ik heb een job!' niet meteen aankomen, gezien de voorhistorie.

Ergens ben ik teleurgesteld in mijn privé-avontuur. Ok, ik vond 2 jaar na elkaar geen goede job in het onderwijs en het is het plan dat terug ooit op te vatten. Ondertussen had ik wel gehoopt ergens 2 tot 3 jaar te kunnen blijven werken binnen eenzelfde bedrijf. Ik heb op 2 jaar tijd meer jobs gehad dan dat ik op 3 jaar scholen heb gezien. Teleurstellend, want waarom ik eigenlijk mijn grote passie 'vaarwel' heb gezegd, was om stabiliteit te vinden en op termijn misschien alleen te gaan wonen. En dat is dus grandioos mislukt, zoals het er nu naar uitziet gaat dat ook nog even een plan blijven om in de koelkast te stoppen.

 

Eigenlijk sta ik in mijn leven even ver als op 30 juni 2008, de dag waarop ik afgestudeerd ben: geen werk, geen lief, geen toekomstperspectief. Alleen ben ik in die 7 jaar (!) wat rijker geworden omdat ik er van geprofiteerd heb om veel te sparen.

 

Hopelijk komen na 7 magere jaren de 7 vetten jaren, zoals de mama vaak zegt.
Of 77 vette jaren.

L'horloge tourne

Un SMS vient d'arriver, j'ai 28 ans,
Mamie est bien fatiguée et j'suis plus un enfant,
L'horloge tourne mais son coeur se suicide
Et moi je rêve, je rêve du bon vieux temps

Mikael Miro, L'horloge tourne

Ik ben met de mama toch maar mooi een nieuwe horloge gaan kopen vandaag voor mijn verjaardag ^^.

 



Partageons la passion

 

Morgen start de Tour de France.

Moest ik niet ontslagen zijn, had ik een deel van mijn verlof opgenomen tijdens één van de drie weken, om de Tour *eindelijk* nog eens een beetje deftig te kunnen volgen, t.o.v. de afgelopen zomers. Jammer genoeg moest er -nog maar eens- een ontslag tussen mijn plannen komen.

 

maandag heb ik wel vrij genomen, omdat hij dan in de buurt passeert en we thuis misschien gaan kijken als de tropische hitte meevalt. En ook omdat er veel straten tot 18u afgesloten zijn en blijven en ik geen zin had in verkeersopstoppingen terecht te komen. Hoewel er minder verkeer is, sinds eergisteren, zijn er vele irritante mensen op de weg. en daar sta ik niet om te springen.

 

Hopelijk heb ik binnen dit en een maand weet dat ik een nieuwe job heb én kan ik nog een week of twee thuis blijven voordat ik moet beginnen, zodat ik echt even vakantie kan nemen zonder zorgen. Hakuna Matata.

Al zal dat wel te veel gevraagd zijn. Ofwel is het direct beginnen en ben je nog moe van het solliciteren ofwel blijf ik tot in de eeuwigheid werkloos.

Hittegolf, hallo

 

Hallootjes. Moet er nog warmte zijn?
Stan Wawrinka ziet er best njammie uit op deze foto. Wat minder bezweet en minder gravel op en rond de kleren niet kunnen doen met een mens. en gelukkig heeft hij zijn pyjamabroek thuis gelaten. Letterlijk :-).