Het is nog maar eens bewezen dat ik moeite heb met kritiek. Moeite om die kritiek niet in mijn hoofd te laten sluipen zodat ze daar dagen als een spook kan rondhangen. Maar langs de andere kant heb ik evengoed moeite om complimenten te aanvaarden.
Ik heb vandaag een eerste opvolggesprek gehad met de ganse 'happy family': mijn 2 branchmanager en mijn regiomanager. En ik voelde me net als een kandidaat uit Mijn Restaurant destijds. Omgeven door kwade blikken. Het komt er op neer dat er in mij geloofd wordt, nog steeds. Gelukkig. Enkel moet ik commerciëler zijn, in mijn geval bv. meer actieve uitzendingen: want tijdens mijn stage deed ik er zo veel. Tuurlijk, dan kreeg ik een profiel en deed ik niks anders, nu komt er zo veel op mij af en mot ik in zo veel dingen bijgebeend zijn en ja, da's waar: ik heb er geen meer gedaan. Maar da's niet express. Kortom als ik al terug 'ns een actieve uitzending doe en ik wat opener wordt (want ondanks ik altijd het etiket 'babbelaar' en 'sprankel' krijg, ben ik heel gesloten als het over 'gevoelens' en 'emoties' gaat op het werk. Zoals de mevrouw bij Stegmann juist concludeerde: complex en moeilijk in te schatten; ik vertel veel, maar je leert me niet echt kennen...).
Om het samen te vatten: nu ik thuis zit, hoor ik enkel nog de kritiek in mijn hoofd, en zijn de goede en positieve zaken die minstens gelijk waren in aantal verdwenen. En dat doet mij twijfelen of het écht wel iets voor mij is :s.
Ik heb vandaag een eerste opvolggesprek gehad met de ganse 'happy family': mijn 2 branchmanager en mijn regiomanager. En ik voelde me net als een kandidaat uit Mijn Restaurant destijds. Omgeven door kwade blikken. Het komt er op neer dat er in mij geloofd wordt, nog steeds. Gelukkig. Enkel moet ik commerciëler zijn, in mijn geval bv. meer actieve uitzendingen: want tijdens mijn stage deed ik er zo veel. Tuurlijk, dan kreeg ik een profiel en deed ik niks anders, nu komt er zo veel op mij af en mot ik in zo veel dingen bijgebeend zijn en ja, da's waar: ik heb er geen meer gedaan. Maar da's niet express. Kortom als ik al terug 'ns een actieve uitzending doe en ik wat opener wordt (want ondanks ik altijd het etiket 'babbelaar' en 'sprankel' krijg, ben ik heel gesloten als het over 'gevoelens' en 'emoties' gaat op het werk. Zoals de mevrouw bij Stegmann juist concludeerde: complex en moeilijk in te schatten; ik vertel veel, maar je leert me niet echt kennen...).
Om het samen te vatten: nu ik thuis zit, hoor ik enkel nog de kritiek in mijn hoofd, en zijn de goede en positieve zaken die minstens gelijk waren in aantal verdwenen. En dat doet mij twijfelen of het écht wel iets voor mij is :s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten