Puberen

Ik heb vroeger nooit echt gepuberd. Dat is toch wat ik denk als ik nu terugkijk op de periode toen ik 13 - 16 jaar was (lang geleden :-o). Ik heb nooit echt gerebelleerd gedaan of speciaal in de knoop gelegen met mezelf.

Bij mij kwam het allemaal later.

Ik lag (en lig nu soms nog) in de knoop met mezelf toen ik tussen de 18 en 20 jaar was (ook lang geleden :-o). Het moment dat ik voor mezelf toegaf dat ik op jongens val en dan 'een wereld' die je moet ontdekken. Nu soms nog voel ik dat ik nog aspecten heb zitten die ik nog niet uit mezelf heb gehaald, dat er meer in mij zit dan dat ik nu toon of nu volledig 'besef'.

Dus rebelleer ik. Niet als het omgekeerde doen van wat ze vragen. Nee, iets wat ik vroeger en nu nog te weinig deed: voor mezelf opkomen en 'eisen' van anderen dat ik mag zijn wie ik ben en wil zijn en dat ik me niet wil gedragen zoals anderen het voor me uitstippelen.

Voorbeeld? Laat ik iets gans onnozel zeggen. Het is beetje traditie dat tijdens vakantieperiodes ik met de mama eens ga winkelen, allez, gewoon ergens naartoe gaan :-). en dan komt daar vaak ook kleren kopen bij (ik vind het nog altijd 'logischer' dat de mama erbij is voor advies). Je kent het wel dat je dan op een bepaald moment komt dat de mama zegt: "Da's iets schoon! Pas dat ne keer!" Vroeger (als in < 16) gaf ik toe nadat ze 3 keer zo'n zin zei en werd dat gekocht terwijl ik het of oerlelijk vond of wanneer het niet paste, gewoon om van het gezaag te zijn. Nu zeg ik nee en blijf ik koppig nee zeggen. Ander voorbeeld? Zo nu en dan help ik op tennisstages hier in de club. Kindjes van 6/7/8 jaar, dus niet direct koppigaards, maar niet direct mijn 'ding'. Ik ben niet het type dat tegen andermans kinderen zo mega happy happy joy joy kan doen, en dat heb je met zo'n leeftijden toch wel wat nodig, maar het is eens leuk zo eens een dag of een paar dagen en het vult de dagen wat op. Nu, deze vakantie was er terug stage en de tennisleraar had begin december gepolst of ik vrij was in de 2e week. Ik antwoordde erop dat ik het nog eens moest bekijken, aangezien ik niet direct zo'n vroegplanner ben. Aangezien hij er niks meer over zei, dacht ik dat hij iemand had gevonden die wel een week kon, dus trok ik me er niks van aan. Tot de 2e maandag in de kerstvakantie ik om 9u 's morgens werd wakker gebeld door de tennisleraar aangezien hij dacht dat ik wel zou komen. Niet dus. Toen het zaterdag de 1e keer terug les was, had ik een ganse uitleg in gedachte voor als er een preek moest komen. Aangezien hij iemand heeft die tennisles geeft ik niet wil beschouwd worden als de evidente opvang wanneer de 'vaste' hulp niet kan wegens dit of dat. ik heb ook werk voor school en ik had geen zin om de weekd at ik nog had van de vakantie tot 13u 's middags in de sporthal door te brengen, aangezien ik dan ook nergens meer naartoe kon in de namiddag ofzo. Ik probeer mezelf te manfesteren en dingen af te blokken. Of om het met een 'Het Eiland'-citaat te zeggen: "Zeg toch 'nee', Guido." Mezelf meer afzetten tegen dingen waar ik niet bewust voor heb gekozen om er 'alijd' te zijn in plaats van nu en dan. En ik merk dat wel in meerdere dingen. Dat ik meer moeite krijg om geen opmerking te geven over die knappe kerel op tv (zoals Jonathan Rhys-Meyers in The Tudors :-o) of om gewoon eens out of the blue eens te kunnen 'zeveren' over mijn liefdesleven. Ik wil meer ruimte in mijn omgeving -en niet alleen bij vrienden- om mezelf te kunnen zijn, daarom dat ik probeer mezelf meer te profileren zonder er altijd bij na te denken wat de ander er van denkt. Blijft ook 1 van de voornemens voor 2011: meer doen wat ik wil en zijn wie ik ben zonder het 'ideaalbeeld' te willen bereiken/mezelf aan te passen aan 'Wat zouden de anderen wel denken als ...?'

Is het puberen/rebelleren? Misschien wel. Misschien niet. Maar er is niks mis met jezelf ontplooien en ruimte opeisen voor jezelf en wie je bent. Toch niets verkeerds mee, toch?