De terreurdreiging is al een tijdje gaan liggen. Of op zijn minst toch al een niveau gezakt. Ik heb al veelvuldig de kerstmarkt in Brussel bezocht, en eerlijk: de kerstverlichting ziet er fraai uit.
Vanavond heb ik mijn kerstkaarten geschreven. 10 om precies te zijn. Met de hand, geen voorgedrukte kaarten, stickers met nieuwjaarswensen of adressen op voor mij. Gewoon de met de hand. Ik heb dan ook geen neiging om mijn kerstkaart langs de binnenkant helemaal vol te schrijven met rijmende woorden en intellectuele wensen in dichtvorm. Dat bespaart tijd, moeite en voorkomt een zere hand van het kerstkaart-schrijven - ook al zijn het er maar 10.
Kerstkaarten schrijven doe ik alleen naar mensen die ik als mijn vrienden beschouw. Niet naar 'gewone' kameraden of leuke collega's, maar enkel naar mensen met wie ik me op de één of andere manier verbonden voel. Al is het maar met een dun draadje. Het is dus niet zo dat dat de vrienden zijn die ik elke week of maandelijks zie, maar toch. Ergens zijn dat wel de mensen waar ik naartoe zou stappen, moest ik nood hebben aan een babbel. Of ik het dan ook ga krijgen is een andere vraag en of zij naar mij op dezelfde manier kijken als ik naar hen, is nog zo'n vraag. Maar 't is het idee dat veel doet.
En geef toe, zo kerstkaarten schrijven en ontvangen, het doet toch wat...
